Achter de voordeur

Bijna de helft van de volwassen Nederlandse bevolking is ooit in zijn leven slachtoffer of getuige geweest van enige vorm van fysiek, seksueel of psychisch geweld in de huiselijke kring. De kans dat ook in jouw organisatie vrouwen en mannen werken die te maken hebben (gehad) met huiselijk geweld is dus groot.

Taboe

Slachtoffers en plegers vertellen zelden uit zichzelf over hun ervaringen met huiselijk geweld. Ze schamen zich ervoor, zijn loyaal aan de pleger of ze realiseren zich niet dat hun situatie niet normaal is. Zeker op hun werk zwijgen de meesten erover. Toch nemen ze vaak (onbedoeld) hun problemen mee naar hun werk. Zodoende is het nauwelijks mogelijk te spreken van een strikte scheiding tussen werk en privé.

Ziekteverzuim

Eén van de signalen die kunnen wijzen op huiselijk geweld is verzuim: vaak te laat komen en veel ziekteverzuim kunnen het gevolg van zijn huiselijk geweld. In Nederland is naar schatting 10 tot 15% van het ziekteverzuim gerelateerd aan geweld achter de voordeur. Ongeveer 3% van de slachtoffers van huiselijk geweld komt uiteindelijk buiten het arbeidsproces te staan. Andere signalen die je op het werk kunt opvangen, zijn bijvoorbeeld letsels die opvallend vaak geweten worden aan onhandigheid of een valpartij, ongebruikelijke kleding (zoals lange mouwen op een zomerse dag) of emotionele uitbarstingen (zoals huilbuien of woedeaanvallen).

Alert

Op zichzelf ‘bewijzen’ dergelijke signalen niet dat een werknemer thuis mishandeld wordt; er kan ook iets anders aan de hand zijn. Maar signalen kunnen je wel alert maken en aanleiding zijn voor een gesprek met je werknemer. Omdat slachtoffers en plegers vaak zelf zwijgen over hun problemen thuis, kan het enorm helpen als jij erover begint. Door te vertellen dat je je zorgen maakt en te vragen of je iets kunt betekenen. En als dat nodig is door te verwijzen naar de vertrouwenspersoon.

Houvast

Dat werk en privé door elkaar lopen, heeft ook een voordeel: werk kan een belangrijke bron van steun zijn doordat het afleiding van hun problemen geeft, sociale contacten oplevert en structuur en houvast biedt. Of zoals een slachtoffer het verwoordt: “Mijn baan gaf me elke ochtend een reden om op te staan, me netjes aan te kleden en make-up op te doen. En ik at er tijdens de lunch in elk geval één gezonde maaltijd per dag.”

Als je weet dat de gevolgen zoveel invloed kunnen hebben op het dagelijkse functioneren van mensen, dan weet je dat huiselijk geweld niet thuis blijft. Een klein gebaar kan een groot verschil maken. En het startpunt zijn van het doorbreken en stoppen van de geweldscirkel.