Geweld hoort nergens thuis: lokale bestuurders nú aan zet

Een treffende eerste zin in het actieprogramma aanpak kindermishandeling en huiselijk geweld van de landelijke overheid. Geweld achter de voordeur komt nog veel te vaak voor. Naar schatting 90.000 tot 127.000 kinderen hebben jaarlijks te maken met een vorm van mishandeling of verwaarlozing. Als oud-lid van de Jongerentaskforce heb ik het cijfer inmiddels vaak voorbij horen komen, maar het raakt iedere keer weer. Ik ben daarom blij dat er een integraal plan is, waarin alle belangrijke organisaties en overheden met elkaar samenwerken om geweld te voorkomen of te stoppen.

Zorg dat kinderen weten wat wel en niet normaal is in de opvoeding

In 2013 sloot ik mij aan bij de Jongerentaskforce, omdat ik het onverteerbaar vind dat zoveel kinderen geen veilig thuis hebben. Ook als jong raadslid in de gemeente Zederik maak ik me sindsdien sterk om de aanpak van kindermishandeling te helpen verbeteren. Dat is in mijn ervaring een thema waar veel partijen en organisaties zich mee bezighouden. Vreemd genoeg wordt de directe doelgroep – kinderen en jongeren – hier nog veel te weinig bij betrokken. Dat is precies waar de Jongerentaskforce verandering in wil brengen.

Als oud-lid van de Jongerentaskforce vind ik het mooi om te zien dat in het actieprogramma kinderen beter betrokken worden. Zo moet ieder kind geïnformeerd worden over zijn of haar rechten en verteld worden dat geweld in de opvoeding niet normaal is. Daarnaast zal er meer aandacht voor scholing en het gebruik van de meldcode komen. Het actieprogramma zet wat mij betreft dan ook een flinke stap in de goede richting. (tekst gaat verder na beeld)

Maak van aanpak kindermishandeling prioriteit

Het is terecht dat in het plan ook de gemeenten genoemd worden. De lokale teams in de dorpen en wijken hebben intensief contact met ouders en kinderen en zijn daarom heel belangrijk om onveilige situaties te signaleren. Daarnaast worden veel meldingen na het onderzoek door Veilig Thuis afgeschaald naar de lokale teams. Het is dus belangrijk dat professionals in deze lokale teams voldoende kennis en expertise hebben over (on)veiligheid. 

Lokale bestuurders hebben hierin een grote verantwoordelijkheid. Tegen hen zeg ik: pak de handschoen van de overheid op en maak van de aanpak van kindermishandeling een prioriteit. Er zijn nog te veel kinderen die niet weten dat wat er bij hen thuis gebeurd niet normaal is, dat zij recht hebben op een veilige thuissituatie, of waar zij terecht kunnen met hun vragen of zorgen. Lokale bestuurders kunnen bijvoorbeeld voorlichting op scholen opnemen in het lokale preventieprogramma en zo zorgen dat kinderen dit wél weten. 

Ik hoop van harte dat lokale bestuurders deze kans grijpen. Met dit actieprogramma kunnen we écht het verschil maken voor de kinderen die opgroeien in onveiligheid. Als geen ander weten zij hoe belangrijk veiligheid is om jezelf te kunnen zijn, te groeien en je te ontwikkelen. En dat gunnen we elk kind.