Cookie melding
Augeo gaat zeer zorgvuldig om met haar informatie en zal deze gegevens nooit aan derden ter beschikking stellen.
'Blijf mens met elkaar. Alleen dan kun je kinderen helpen.'
Eric van ’t Zelfde (45), bekend van het NTR-televisieprogramma Dream School, geeft lezingen, schreef twee boeken over het onderwijs én is rector van Lyceum Oudenhoven in Gorinchem.
‘Zes jaar geleden kreeg mijn nichtje van 10 kanker. Ze is de oudste dochter van mijn tweelingbroer. Het was een kutverhaal. Ik zag mijn broer en zijn vrouw eraan kapot gaan. De hele familie had er een stevige dobber aan. Mijn nichtje overleefde het, zij leerde ons wat knokken is. Ik had ontzettend veel respect voor haar en voor de mensen die haar verzorgden. Verpleegkundigen en artsen die elke dag worden geconfronteerd met de dood en toch heel lief zijn. Die hun werk geweldig doen, helden zijn het. Iedereen die met kinderen werkt zou zo moeten zijn. Ook al zit het systeem tegen, is het een klerezooi en is er te weinig geld, het blijft mensenwerk. Blijf mens met elkaar. Alleen dan kun je kinderen helpen.
Ik zit sinds mijn 23ste in het onderwijs. Dat was geen bewuste keuze. Op mijn havo-eindlijst stonden allemaal zesjes en één negen, voor Engels. De decaan vond het een goed idee dat ik docent Engels werd en ik besloot dat dan maar te doen. Ik wist niet wat ik anders moest. Nog steeds eet ik jaarlijks met de leerlingen van de eerste klas die ik lesgaf op een school in de Haagse Schilderswijk. Al 25 jaar. Er zitten advocaten tussen, jongens met goede banen, gewoon omdat iemand in ze geloofde en ze stimuleerde. Ze perspectief, structuur, duidelijkheid, liefde en aandacht gaf. Elk kind zou dat moeten krijgen.
Met mijn boek Superschool, met mijn lezingen, in het tv-programma Dream School en ook in mijn werk als rector op een scholengemeenschap vecht ik voor kinderen die het niet goed hebben. Kinderen in armoede bijvoorbeeld. In Nederland zijn dat er 400.000. Hun gezonde levensverwachting is twintig jaar korter dan die van kinderen die in welvaart leven. Dat is toch te erg? En eveneens 400.000 kinderen hebben de aandacht van jeugdzorg. Doordat er is bezuinigd op wijkteams, wijkagenten, clubhuizen en wijkcentra lopen die kinderen eerder vast. Ze kunnen buiten hun – soms gecompliceerde – gezin nergens terecht. Ik kan niet anders dan voor ze opkomen. Het is precies zoals mijn oma, die de oorlog meemaakte, altijd zei: “Wees nooit een omstander.
‘IK WERD WAKKER OP DE HARTBEWAKING'
Misschien heb ik te veel cowboyfilms gekeken en Don Quichot gelezen. Hoe dan ook, ik kan gewoon niet wegkijken. Dat gaat soms ten koste van mezelf. Ruim drie jaar geleden werd ik wakker op de hartbewaking. Al die jaren van tachtig uur per week werken waren me te veel geworden. Het leek een wake-upcall, maar toch vrees ik dat er niets is veranderd. Ik werk
nog steeds heel veel. Ik kan niet anders dan er met hart en ziel voor gaan. Dat het soms ten koste gaat van mezelf, calculeer ik in.
Mijn baan op de Rotterdamse Hugo de Grootschool heeft dat harde werken alleen maar aangewakkerd. Toen ik daar in 2009 rector werd, waren er maar 34 aanmeldingen en dramatische eindexamenresultaten. Samen met het team lukte het door keihard te werken om in 2014 de beste havo van Nederland te worden. Dát is mijn inspiratie: weten dat het anders kan - en ervoor gaan. Dat is lang niet altijd gemakkelijk, maar het geeft energie en het past bij mij. Tot mijn dood blijf ik ervoor vechten dat elk kind een fantastische schooltijd heeft.’
